De wereld is van Tatum

Het verhaal van Tatum is hetzelfde als dat van Giannis, maar met een hoofdstukvertraging. Misschien omdat ze vier jaar na elkaar in de nba zijn aangekomen, en dat zijn degenen die ze aannemen om geboorteredenen. Of misschien omdat de terugkeer van de groene trots naar de top van de nba meer te maken heeft met het verhaal dat inherent is aan de beste competitie ter wereld dan met verdienste. antetokounmpo kreeg zijn hoofdprijs in 2021, een jaar gekenmerkt door het coronavirus dat diende om zijn figuur te rechtvaardigen en te laten zien dat hij gewoon een van de beste spelers ooit was. Jayson, leider van die Celtics die er altijd zijn maar nog niet zijn aangekomen, mist dat: de beloofde titel, de eeuwig uitgestelde ring. Wat alle sterren tijdens hun carrière proberen te bereiken, maar slechts een handvol,

De Celtics versloegen de Bucks in de kerstwedstrijd van het seizoen 2022-23. Ze deden het onder leiding van Jayson Tatum, 41 punten op zijn persoonlijke account en 39 in alleen de eerste drie kwartalen. Het explodeerde in een nette derde set en werd volledig gedomineerd door een groen team dat al zijn wapens liet zien en zijn rivalen versloeg met 38-25. En dat, in de heruitgave van de laatste halve finales van de Eastern Conference, die reeks waaruit voor velen de kampioen zou komen (wat uiteindelijk de Warriors werden), nog een punt geeft aan sommige Celtics die twijfels hadden getoond in de laatste gevechten op de kalender, maar die zich met een rake dreun hersteld hebben in de belangrijkste wedstrijd en tegen de moeilijkste tegenstander.

Khris Middleton speelde niet voor de Bucks, een plaat die de ploeg uit Milwaukee al tegenkwam in de laatste Eastern Finals en waarmee ze opnieuw een wedstrijd hebben gehad die er minder toe doet, maar die er wel toe doet. De volgende die het meeste scoorde na Tatum en zijn 41 punten (20 in het derde kwart) was een Jaylen Brown die op 29 bleef (5 van 9 op triples). En de Groenen vertrouwden op deze twee spelers, zich bewust van hun sterke punten, die verantwoordelijk zijn voor het schieten van het team met 58,8% van het veld en bijna 50% in triples (19 van 39). De Celtics scoorden 17 punten in de overgang, gaven 29 assists en maakten slechts 11 balcontacten, waarbij ze hun tegenstanders met 77-57 overtroffen in de tweede helft.

Giannis had zijn dag niet en dat is voor hem 27 punten en 9 rebounds. Hij ontving een monumentale dunk van Tatum tijdens het eerste kwartaal en had een botsing met Brown in de laatste vrucht van onmacht en wanhoop (en die eindigde met Marcus Smart tegenover Thanasis), iets dat in der minne tussen de twee werd opgelost zodra het fluitsignaal definitief klonk. De Griek misbruikte de triple door niet te kunnen doordringen (1 van 5) en had te veel problemen toen Joe Mazzulla het gebied vulde met volumineuze lichamen. Zonder Middleton was de beste een Jrue Holiday die naar 26 punten en 8 van de 14 in schoten ging, maar het was onvoldoende hulp om een ​​ander ritme neer te zetten in een tweede helft waarin de omgevingsdruk werd gecombineerd met de superioriteit van talent van een groep van spelers die een heel duidelijk doel voor ogen hebben.

En zo gaat het verder: de Celtics willen hun laatste overwinning in 2008 waarmaken, de enige triomf in de hele 21e eeuw en, als we verder gaan, sinds 1986, met Larry Bird en consorten. Op dit moment zeggen ze het alleen fluisterend, bang dat als ze hun stem verheffen, de droom zal verdwijnen. Onderweg is succes heel goed mogelijk en de overwinning tegen de Bucks geeft hen iets dat uiteindelijk belangrijk zou kunnen zijn: het leiderschap van het Oosten (24-10, tegen de Bucks 22-11), iets dat zou geven ze tegen hun grote rivaal dat veldvoordeel dat zo traditioneel belangrijk is in een conferentie waarin de steun van het publiek essentieel kan zijn om de balans te doen doorslaan. Een paar maanden geleden was het plafond die Warriors die, hoe ze ook zijn, de laatste grote dynastie vormen in de geschiedenis van de Noord-Amerikaanse competitie, en misschien wel de beste aller tijden. Nu, en voorlopig zijn zij de besten. Een benijdenswaardig team, thuis sterk, goed opgeleid, uitstekend samengesteld en gecompenseerd. En met een referentie die op weg is om MVP te worden en een eeuwige referentie in de NBA: Jayson Tatum.