Federico Gomes Gerth, de sparring-keeper van het kampioensteam in Qatar: "Dibu Martínez is een schattige gek, hij heeft een andere, unieke persoonlijkheid"

Wie is de lange blondine die op het veld verscheen bij de viering van de Argentijnse nationale teamspelers aan het einde van de wedstrijden? Lang en met het uiterlijk van een voetballer, maar voor een grote meerderheid moeilijk te identificeren. Hij leek een andere speler, maar dat was hij niet. Hij had de kleren van de selectie. De vragen waren logisch en verwezen naar doelman Federico Gomes Gerth, die 1.93 meter lang is. Hij was de 27e speler van de selectie. Dat hij niet op de lijst stond en zelfs de kleedkamer niet in mocht, maar dat hij de ploeg van Lionel Scaloni vergezelde als sparringpartner.

Gómes Gerth, de jeugdkeeper van Tigre, is een jonge man die een lange carrière in de jeugdteams achter de rug heeft. Nu werkt hij samen met het Under 20-team onder leiding van Javier Mascherano en zal hij vanaf 19 januari deelnemen aan de South American in Colombia, waar hij zich kwalificeert voor het WK in Indonesië. Hij stond onder leiding van Pablo Aimar en was al door Scaloni opgeroepen voor de knock-outperiode in november 2021, toen Argentinië Uruguay met 1-0 versloeg en met Brazilië met 0-0 gelijk speelde. Bij die gelegenheid zat hij niet eens op de wisselbank, maar door het telefoontje stond zijn leven op zijn kop. "Toen ik mijn naam op de lijst zag staan, begon ik te huilen", zei hij na die ontmoeting.

Scaloni nam bij die gelegenheid voor het eerst verschillende jonge mensen op, waaronder Matías Soule (Juventus), Exequiel Zeballos en Cristian Medina (Boca), Enzo Fernández en Santiago Simón (River) en Thiago Almada (Vélez). Twee van hen, Fernández en Almada, haalden het WK.

Terug in het land met de delegatie vertelde Gomes Gerth in een interview met de website van de Professional Soccer League over zijn gevoelens: “Ik ben nog niet gevallen, ik weet niet wat ik heb kunnen meemaken. Als de maanden voorbijgaan, misschien de jaren, zal ik beseffen wat ik heb meegemaakt. De ervaring die ik heb meegemaakt, is de beste van mijn leven. Het was erg nuttig, ik heb veel kunnen leren. Ik ben heel blij deel uit te maken van de groep en er het beste van te hebben gemaakt”.

Het dagelijkse leven met de selectie betrapte hem: “Met Emi (Martínez), Gero (Rulli) en Franco (Armani), plus de keeperstrainers, vormde zich een mooie werkgroep, erg eensgezind. Zodra ik aankwam, besefte ik dat iedereen dezelfde kant op ging. Er was veel kameraadschap en vreugde. Ik ben dankbaar omdat ze me in die groep hebben opgenomen. Ze vroegen me altijd hoe het met me ging, of ik iets nodig had. Ik voelde me erbij, ook al zat ik tijdens de wedstrijden niet op de bank. Ik bekeek ze van buitenaf als nog een fan. Het was mogelijk om de titel te winnen door de groep die er was en de kwaliteit van de mensen”.

Het trainen en ondersteunen van de drie keepers ging in een stroomversnelling voor Gomes Gerth, die Emiliano Martínez nog een keer had genoemd: “Dibu is een schattige gek. Hij heeft een andere, unieke persoonlijkheid. Hij is erg sterk in het hoofd. Net zoals hij op het veld te zien is, is hij op training superprofessioneel. In de vrije tijd hebben we ons prima vermaakt. Ik trek veel lessen uit de tijd die ik met hem heb gedeeld.

Tussen zoveel onvergetelijke herinneringen neemt de titelstraf een overheersende plaats in voor de doelman: “Het was een enorme vreugde toen Cachete Montiel de laatste strafschop scoorde. Het mogen meemaken en erbij zijn was het spannendste moment van mijn leven. Toen de bal binnenkwam, begon ik te huilen bij Mono Herrera, de andere keeperstrainer met wie ik ernaar keek”.

Hij benadrukte Lionel Messi als "de leider, de beste ter wereld. Dat liet hij de hele wedstrijd zien. Hij was altijd beslissend." De andere impact was de begeleiding die het team had: “De Argentijnse fan in Qatar was iets indrukwekkends. Dat er al meer dan 40.000 zijn blijkt dat de Argentijnse fan gek is, hij laat alles achter om het team aan te moedigen. In de stadions kon je de adem voelen. Vanuit Qatar zagen we hoe mensen in Argentinië in elk spel kwamen; Ik denk dat dat de groep veel energie gaf om alle uitdagingen aan te gaan”.

Het einde van de film voor Gomes Gerth was de terugkeer naar het land: “We konden niet geloven hoeveel mensen er in Ezeiza waren toen we bij zonsopgang aankwamen. Ik denk dat het ons twee uur kostte om bij het AFA-terrein te komen, terwijl we er normaal gesproken niet meer dan 10 minuten over doen. Ze toonden ons al hun genegenheid. En de festiviteiten in de caravan op dinsdag waren nog ongelooflijker. Heel opwindend. We zijn allemaal door de zon verbrand door zo lang in de zon te hebben gelegen, maar het was het waard omdat we de liefde konden beantwoorden. Het is een genot voor de 42 miljoen Argentijnen om te genieten, want we zijn allemaal wereldkampioenen”.