Hoe het bot van de meidoorn te verwijderen om punch te bereiden

De tejocote is een vrucht afkomstig uit Mexico, die zijn naam ontleent aan het Nahuatl-woord texócotl, samengesteld uit de termen tetl en xocotl, die respectievelijk hard en zuur fruit betekenen, dus de oorspronkelijke betekenis is: "hard fruit met een zure smaak".

Het is een van de elementen die op Mexicaans grondgebied werden toegevoegd aan het traditionele recept voor punch, waarvan de naam afkomstig is van het Hindi-woord pãc, wat vijf betekent en begon te worden gebruikt om deze drank een naam te geven vanwege de originele ingrediënten: wijnbrandewijnpalm, suiker, citroen, water en thee.

Naast de tejocote werden in de Mexicaanse Republiek ingrediënten als appel, guave, tamarinde, suikerriet en hibiscus aan de punch toegevoegd, die het een onderscheidend tintje hebben gegeven.

Een van de stappen voor de bereiding van deze drank is het verwijderen van de botten van de vrucht om te voorkomen dat ze worden opgegeten. Een van de moeilijkste elementen om schoon te maken is de meidoorn, dus het is raadzaam om wat trucjes te leren om de taak te vergemakkelijken.

Een van de gemakkelijkste manieren om het bot van de meidoorn te verwijderen is als volgt:

1. Neem het fruit en leg het horizontaal op de snijplank.

2. Begraaf het mes in het centrale deel.

3. Draai de meidoorn totdat je twee helften hebt.

Deze dwarse snede maakt het mogelijk om het hele bot te bereiken. Dus als de vrucht eenmaal in tweeën is gespleten, hoef je hem alleen nog maar te verwijderen.

De tejocote geeft een zure en lichtzoete toets aan de punch. De heerlijke smaak is echter niet het enige voordeel dat de consumptie met zich meebrengt, aangezien het een voedsel is dat rijk is aan vitamine A, B, C, ijzer, calcium en bioactieve stoffen.

Bovendien heeft het weinig bekende geneeskrachtige eigenschappen. Een daarvan is de antioxidant, omdat het vrije radicalen elimineert die het gevolg zijn van cellulaire oxidatie, die onder andere verantwoordelijk zijn voor vroegtijdige veroudering.

Het is ook een diuretisch voedsel, dat wil zeggen dat het de uitscheiding en uitscheiding van urine verhoogt; evenals krampstillend, dus het is nuttig om spasmen te kalmeren en is een bondgenoot in geval van zenuwproblemen.

Het calcium en ijzer dat het bevat, bevordert de gezondheid van de botten en het immuunsysteem. Daarom wordt het gebruikt om kleine luchtwegaandoeningen te verlichten, zoals griep, hoest, bronchitis en verkoudheid.

Om dezelfde reden voorkomt het de ontwikkeling van bloedarmoede door ijzertekort en vermindert het het risico op het ontwikkelen van chronische ziekten als gevolg van oxidatie en ontsteking van cellen.

Ten slotte is de consumptie ervan ideaal voor mensen met diabetes, omdat het de bloedsuikerspiegel verlaagt. Dit alles volgens informatie van het ministerie van Landbouw en Plattelandsontwikkeling (Sader).

De meidoornoogst begint in augustus, maar november en december zijn de maanden met de hoogste consumptie. In 2020 bedroeg de nationale productie 5.186 ton, volgens informatie van Sader.

Hoewel het voornamelijk wordt gebruikt in punch, is het ook een ingrediënt voor likeuren, jam en conserven. Het is het beste om het gekookt te eten omdat het een vrucht is met een zure smaak, met een vlezig en hard vruchtvlees, maar als je toch besluit om het vers te eten, is de aanbeveling dat het rijp is.

Opgemerkt moet worden dat het meer toepassingen heeft dan gastronomie, dit omdat het pectine bevat, wat een nuttig bestanddeel is voor de vervaardiging van cosmetica, hygiëneproducten en zelfs in de farmaceutische, textiel- en staalindustrie.

BLIJF LEZEN: