De conservatieve paus die uiteindelijk een revolutionaire beslissing nam

Na zo'n overweldigend en charismatisch pausdom van bijna 28 jaar als dat van Johannes Paulus II, was het niet gemakkelijk om een ​​opvolger te kiezen. De meeste kardinalen besloten een abrupte verandering van religieuze lijn te vermijden en te neigen naar wie hun theologische geest was geweest: kardinaal Joseph Ratzinger. Misschien waren ze van mening dat het intense pontificaat van de Poolse paus gevestigd moest worden, buiten het respect en de aandacht die de Duitse kardinaal verdiende.

Benedictus XVI trad natuurlijk aan in tijden van ernstige problemen voor de Kerk: het schandaal van seksueel misbruik gepleegd door leden van de geestelijkheid hield niet op met groeien met de verspreiding van nieuwe gevallen die door de kerkelijke autoriteiten in de doofpot waren gestopt, vermoedens van corruptie in financiën Vaticaan en interne geschillen die aan het licht kwamen met de Vatileaks, het lekken van geheime documenten die van het bureau van de paus waren gestolen.

Lees ook: Benedictus XVI, de paus die vocht in de Tweede Wereldoorlog en de wereld verraste met zijn aftreden, is overleden

Een pontificaat dat de afgelopen jaren als gevolg van de langdurige ziekte van Johannes Paulus II in een zeker wanbestuur was vervallen, bleef achter. Deze situatie zorgde ervoor dat bepaalde kardinalen van de Romeinse curie - van wie sommigen zeer in twijfel werden getrokken vanwege de politieke en economische moeilijkheden die aan hen werden toegeschreven - een enorme macht hadden, wat uiteindelijk de ontwikkeling van de Kerk schaadde en de problemen in de toekomst deed toenemen.

Ze leken te veel valkuilen voor een intellectuele paus, die meer geneigd was te studeren en te schrijven dan als stormpiloot op te treden. Als klap op de vuurpijl had hij een paar slechte stappen. Hij uitte bijvoorbeeld een zin over Mohammed in een toespraak op een Duitse universiteit die door moslims als een ernstig vergrijp werd beschouwd en hun woede opwekte. Bovendien hief hij de excommunicatie op van een Lefebvrist-bisschop, die later een holocaustontkenner bleek te zijn.

Tijdens zijn reis naar Cuba in 2012, als gevolg van een uitglijden in de badkuip, begon Benedictus XVI zich ervan bewust te worden dat zijn fysieke kracht begon te wankelen. Maar bovenal werd het me steeds duidelijker dat ik niet alle mentale kracht had om interne uitdagingen aan te gaan. Een rapport dat hij in opdracht van drie kardinalen had laten opstellen, onthulde in zijn talrijke pagina's - die tot op de dag van vandaag geheim zijn - de diepte van de problemen.

In ieder geval werd Benedictus XVI de eerste paus die belangrijke beslissingen nam om seksueel misbruik gepleegd door leden van de geestelijkheid te bestrijden. De crisis was in 2002 losgebarsten met het beroemde onderzoek van de Boston Globe, de Noord-Amerikaanse krant die honderden misstanden aan het licht bracht en de houding van de kerk om deze zaken te verdoezelen door de beledigende priesters over te plaatsen naar een andere kerkelijke jurisdictie.

Lees ook: Kerstverzoek van paus Franciscus voor de oorlog in Oekraïne

Benedictus XVI definieerde criteria en normen in de strijd tegen deze plaag - die de zeer zieke Johannes Paulus II schuchter begon, en die Franciscus later vermenigvuldigde en verdiepte. Integendeel, hij confronteerde een sector van de Romeinse curie die bijvoorbeeld de ogen sloot voor de Mexicaanse priester Marcial Maciel, oprichter van de Legionairs, een seriemisbruiker met grote economische macht en overtuigingskracht.

Dit is hoe Benedictus XVI arriveerde op 11 februari 2013 toen hij verrassend genoeg zijn ontslag aankondigde, het eerste van een paus sinds 1294 toen Celestine V aftrad na slechts vijf maanden pausdom. Het is dat het Vaticaan in het midden van ernstige spanningen verkeerde en de kardinalen het niet eens waren over de verkiezing van de paus en ze zich tot hem wendden, een monnik uit Noord-Italië, die ontslag nam wegens interne ruzies.

Lees ook: De strijd van Franciscus tegen de corruptie in het Vaticaan begint steeds meer op een intrigeroman te lijken

Het aftreden van Benedictus XVI in overeenstemming met de groeiende interne problemen bracht de kardinalen ertoe alle uitdagingen op tafel te leggen in de debatten voorafgaand aan de verkiezing van de nieuwe paus: transparantie van de Vaticaanse financiën, de strijd tegen seksueel misbruik en de revitalisering van religieus werk . En ze besloten die missie toe te vertrouwen aan Jorge Bergoglio, wat een verandering van lijn inhield.

Er waren echter enkele vragen over hoe het zou zijn om samen te leven tussen een waarnemend paus en een andere emeritus. Met andere woorden: als de gepensioneerde paus het bezit kon conditioneren. Hoewel er conservatieve kardinalen waren die Benedictus XVI onder druk zetten om de beslissingen van Franciscus tegen te houden, had Joseph Ratzinger altijd veel respect voor zijn opvolger.

Francisco prees altijd de houding van Benedictus XVI en hield vol dat hij hem als een man van raadpleging had. Hoewel sommigen ook geloven dat de Duitse paus een bepaalde grens stelde aan de beslissingen van de Argentijnse paus toen Jorge Bergoglio van mening was dat ze niet in goede aarde zouden vallen bij zijn voorganger. Voel je je nu meer bevrijd?

Eén ding weet ik zeker: als Benedictus XVI niet was afgetreden of zijn ontslag zelfs maar had uitgesteld, zou Jorge Bergoglio vanwege zijn hoge leeftijd niet tot paus zijn gekozen. Maar Gods plannen zijn als volgt: de conservatieve paus nam een ​​revolutionaire beslissing en luidde een nieuwe fase in in een 2000 jaar oude instelling.