Waaruit bestaat het afzettingsproces tegen het Hof?

Beschuldiging is de methode die is vastgesteld door de nationale grondwet om de hoogste autoriteiten van Het land te verwijderen. Het heeft de leiding over het Congres en kan alleen de president, de vice-president, de chef van het kabinet van ministers en de rechters van het Supreme Court of Justice of the Nation bereiken.

Het afzetten van een van de rechters met een lagere rang dan de leden van de hoogste rechtbank sinds de grondwetsherziening van 1994 is de verantwoordelijkheid van de Raad van de Magistratuur.

Het is geen gerechtelijk proces maar een proces van politieke aard, dus de gevolgen zijn alleen van toepassing op dit gebied.

Artikel 60 van de grondwet bepaalt dat "de uitspraak geen ander effect zal hebben dan het ontslaan van de beschuldigde, en hem zelfs onbekwaam verklaren om enige eervolle, betrouwbare of betaalde baan in de natie te bekleden." Als die er zijn, is de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van de verdachte de verantwoordelijkheid van de gewone rechtbanken.

De gronden voor afzetting kunnen drie zijn.

De "slechte uitvoering van hun functies" is een subjectieve causale (politieke) reden waarom het de gemakkelijkste manier is om het ontslag van een ambtenaar te bewerkstelligen.

Het proces begint in de Kamer van Afgevaardigden. Elke ambtenaar of burger kan een verzoek tot vervolging indienen tegen de ministers van het Hof, dat al dan niet wordt aanvaard door de Impeachment Commission.

Als het ontvankelijk wordt geacht, stelt de Commissie een samenvattend onderzoek in waarbij de nodige maatregelen worden genomen, inclusief de verklaring van de beschuldigde. Zodra het onderzoek is afgerond, is het nodig om een ​​advies uit te brengen, dat met een gewone meerderheid wordt goedgekeurd, om de afzetting te starten of te verwerpen.

Om het lagerhuis tot aanklager te laten worden, is tweederde van de stemmen nodig. Zodra dat aantal is bereikt (iets waarvoor een belangrijke politieke consensus vereist is), kiest de Kamer een of twee afgevaardigden die de beschuldiging zullen voorleggen aan de Eerste Kamer, de Senaat, die belast is met het oplossen van de zaak. Om de afzetting te bewerkstelligen zijn de stemmen van ten minste twee derde van de aanwezige senatoren vereist.

De eerste keer in Argentinië dat een rechtbank viel voor afzetting was in 1947, op initiatief van Juan Domingo Perón. Bij die gelegenheid werden de leden van de hoogste rechtbank ontslagen vanwege hun verantwoordelijkheid in wat 'het beruchte decennium' werd genoemd.

De volgende zaak was aan het begin van het eerste presidentschap van Néstor Kirchner, wat leidde tot de afzetting van 5 van de 9 rechters van het Hof van "automatische meerderheid" dat Carlos Menem had ingesteld: Julio Nazareno, Adolfo Vázquez, Eduardo Moliné O' Connor, Guillermo Lopez en Antonio Boggiano. Drie van hen, Nazareno, López en Vázquez, namen voor het einde van het proces ontslag en vermeden zo hun ontslag.